strona startowa witryny Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej

Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej - Artykuł

Dostęp testowy do Sage Research Methods
aktywny do 5 czerwca 2024
Tydzień Bibliotek z IBUKIEM Librą
dostęp do ponad 1700 tytułów e-booków
Dostęp testowy do Scopus AI
aktywny do 31 maja 2024
Dostęp do zbiorów bibliotek uczelni warszawskich
System Wypożyczeń Warszawskich

Opracowanie metadanych i digitalizacja zespołu archiwalnych fotografii lotniczych

Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej zakończyła realizację projektu finansowanego ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na działalność upowszechniającą naukę (Decyzja nr 544/P-DUN/2018). Czas realizacji projektu: 1.02-30.11.2018 r.
W ramach projektu realizowano 2 zadania:

  1. Przygotowanie metadanych dla zespołu archiwalnych fotografii lotniczych
  2. Digitalizacja zespołu archiwalnych fotografii lotniczych

Realizacja obu zadań była kontynuacją prowadzonej przez Bibliotekę Główną Politechniki Warszawskiej polityki opracowania, ochrony i upowszechniania zbiorów tworzących tzw. „księgozbiór historyczny” (w 1998 r. zaliczonych do Narodowego Zasobu Bibliotecznego). Jest to kolejny etap zrealizowanych ze środków MNiSW na działalność upowszechniającą naukę projektów – nr 1273/P-DUN/2014 i nr 549/P-DUN/2016 dedykowanych digitalizacji i opracowaniu zbiorów cennych. Do projektu został wytypowany zespół archiwalnych  fotografii lotniczych, pochodzący ze zbiorów przejętego przez Bibliotekę Główną Politechniki Warszawskiej w 2005 r.  zasobu Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa.
W realizacji projektu uczestniczyli pracownicy Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej – łącznie 11 osób.

Realizacja zadań

Zadanie 1

Pierwsze zadanie polegało na opracowaniu metadanych 2 tys. wyselekcjonowanych fotografii lotniczych (panoram polskich miejscowości oraz obiektów architektonicznych), wcześniej nie znanych szerszemu gronu odbiorców, ze względu na to, że posiadają one pieczęć „Tylko do użytku służbowego”. Autorami wybranych zdjęć są uznani polscy fotograficy – m. in. Siemaszko, Gładysz, Tomaszewski, Hermańczyk, Czarnogórski.
Zdjęcia zostały opracowane zgodnie z nowym formatem katalogowania RDA (Resource Description and Access), uzupełnione o słowa kluczowe, a opisy przesłano do Centrum NUKAT, skąd po przyjęciu zostały ściągnięte i wprowadzone do Centralnego Katalogu Zbiorów Bibliotek Politechniki Warszawskiej. Opracowane metadane mają zasięg ogólnoświatowy, gdyż za pośrednictwem NUKATU można je wyszukać poprzez światowy katalog WorldCat (OCLC).
Realizacja zadania 1 przyczyniła się do zapewnienia szerszego dostępu do informacji o nieznanych do tej pory zdjęciach lotniczych, które mogą stanowić cenny materiał badawczy dla osób zainteresowanych różnymi dziedzinami nauki m. in. archeologii, geologii, geodezji, kartografii, planowania przestrzennego.

Zadanie 2

W ramach drugiego zadania zdigitalizowano wybraną grupę 2 tys. zdjęć. Fotografie skanowano w rozdzielczości 600 dpi w formacie tiff, następnie ze względu na potrzeby udostępniania dokonano konwersji na format jpg. Skany zostały opracowane technicznie, dokonano podstawowego retuszu, kadrowania, korekty jasności i kontrastu. Dla każdego zdjęcia została także przygotowana jego miniatura. Zeskanowane obiekty zostały udostępnione lokalnie w Cyfrowej Kolekcji Zbiorów Specjalnych, opartej na oprogramowaniu dlibra, wykorzystującej protokół OAI-PHM, wraz z metadanymi zaimportowanymi z Centralnego Katalogu Zbiorów Bibliotek Politechniki Warszawskiej. Metadane przekonwertowano do formatu Dublin Core. Opisy w Cyfrowej Kolekcji Zbiorów Specjalnych zawierają odsyłacz do opisu obiektów źródłowych w katalogu Zbiorów Biblioteki Głównej, z kolei w Katalogu jest zamieszczona informacja o lokalizacji cyfrowych wersji fotografii.
Realizacja zadania 2 pozwoliła na utrwalenie obiektów na innym nośniku (co pozwala ochronić i zabezpieczyć oryginały zdjęć). Dzięki zdigitalizowaniu i udostepnieniu cyfrowych wersji fotografii wraz z metadanymi zapewniono szerszy dostęp do tych obiektów zainteresowanym odbiorcom.
Na zakończenie prac wykonano wystawę plakatową przedstawiającą wybrane fotografie reprezentatywne dla zdigitalizowanych zbiorów, udostępniona na I p. Gmachu Głównego PW  od 19 grudnia 2018 do 31stycznia 2019 r.

Ośrodek Informacji Patentowej BGPW

OIP funkcjonuje przy Oddziale Informacji Naukowej i Analiz Bibliometrycznych BGPW 
Pl. Politechniki 1, 00-661 Warszawa; pok. 161b i 161c
tel. 22 234 7300, 628 71 84; email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Godziny otwarcia: poniedziałek–piątek 9.00–15:00

Patent information centres (PATLIB) website

Jak zgłosić czasopismo do bazy Web of Science i Scopus

Kryteria doboru / warunki, jakie powinno spełniać czasopismo aplikujące o indeksację w bazie Web of Science i Scopus to:

  • Podstawowe standardy wydawnicze

- terminowość publikacji
- przestrzeganie zasad międzynarodowej konwencji wydawniczej
- dane bibliograficzne artykułu i abstrakt w języku angielskim
- recenzja specjalistów z danej dziedziny

  • Treść
  • Międzynarodowość

- czy autorzy publikacji, wydawcy, edytorzy oraz konsultanci redakcyjni itp. reprezentują międzynarodową społeczność badaczy
- czy czasopismo odnosi się do czytelników regionalnych czy międzynarodowych

  • Analiza cytowań

- czy autorzy publikujący w danym czasopiśmie są szeroko cytowani

INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE

Clarivate Analytics. Proces wyboru materiałów do Web of Science

Elsevier. Proces wyboru materiałów do bazy Scopus

DOI

DOI (Digital Object Identifier) – jest to cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego. DOI służy do identyfikacji dokumentów elektronicznych na podobnej zasadzie, jak ISSN (czasopismo) czy ISBN (książka). Rozwojem tego systemu i zarządzaniem nim zajmuje się Międzynarodowa Fundacja DOI - International DOI Foundation (IDF) - organizacja typu non-profit, powstała 10 października 1998 roku.

  • Jakie dokumenty mogą otrzymać numer DOI
    Numer DOI może zostać nadany każdej jednostce własności intelektualnej, którą twórca uzna za wartą oddzielnego potraktowania, np. artykuł, rozdział z książki, zdjęcie, wykres, oprogramowanie, utwór muzyczny, itp.
  • Struktura numeru DOI
    - Identyfikator DOI składa się z dwóch części przedzielonych ukośnikiem: przedrostka (prefiks) i końcówki (sufiks), np.: 10.1000.10/123456
    - 10.1000.10 to przedrostek, gdzie „10” informuje, że mamy do czynienia z identyfikatorem DOI (każdy numer DOI zaczyna się od „10”), a  1000.10 to numer przypisany do wydawcy (Publisher ID)
    - 123456 - sufiks jest unikalny dla danego dokumentu i może być dowolnym ciągiem znaków alfanumerycznych (Item ID). Jest nadawany przez samego wydawcę, który musi zagwarantować, że będzie on unikatowy dla każdego publikowanego przez niego dzieła.
    - Jeżeli dany dokument posiada już inny identyfikator (np. ISBN, ISSN), wówczas może on być zastosowany jako przyrostek w numerze DOI. I tak np. 10.1103 jest to prefiks American Physical Society, 10.1016 - prefiks firmy Elsevier Science.
    - Całkowity DOI może wyglądać następująco:10.1016/j.jmb.2014.04.017
    - Numer DOI raz nadany nie może ulec zmianie. Dokument zachowuje numer DOI, nawet jeśli prawa własności do niego zostaną przeniesione na inną instytucję. Jeżeli dokument zostanie kiedykolwiek usunięty, jego numer nie może być ponownie wykorzystany.
  • Sposób działania DOI
    DOI zapewnia stałość łączy hipertekstowych, za których aktualizację odpowiedzialny jest rejestrujący, np. wydawca, autor bądź inna jednostka. URLe  są przypisane do każdego zarejestrowanego dokumentu. Jeżeli URL się zmienia, właściciel praw autorskich uaktualnia URL poprzez CrossRef i z bazy IDF następuje przekierowanie do właściwej lokalizacji dokumentu.
    W celu dotarcia do pełnego tekstu dokumentu posiadającego DOI należy wpisać do okna adresowego przeglądarki internetowej identyfikator DOI po adresie: http://dx.doi.org/
    np. http://dx.doi.org/10.1103/PhysRevLett.88.088302.
    Niektóre przeglądarki internetowe umożliwiają bezpośrednie „rozszyfrowywanie” identyfikatorów DOI po zainstalowaniu odpowiedniego dodatku.
    Gdzie można uzyskać numer DOI
    Identyfikator DOI jest nadawany przez jedną z uprawnionych agencji, nadzorowanych przez International DOI Fundation - tzw. DOI Registration Agencies (RA), działających jako firmy komercyjne, np:
    Airiti, Inc.; CrossRef; DataCite; Entertainment Identifier Registry  (EIDR); Publications Office of the European Union (OP); Multilingual European DOI Registration Agency (mEDRA);
    Spis tych agencji wraz z linkami jest dostępny na stronie domowej  IDF. Dla polskich wydawców ciekawe oferty można znaleźć w agencji mEDRA. Przykładowy cennik znajdziesz TUTAJ

© 2024 Politechnika Warszawska,

Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej, Pl. Politechniki 1, 00-661 Warszawa

Polityka prywatności | Linki dla bibliotekarzy | Mapa strony