Wszystkie zasoby
Zintegrowane przeszukiwanie Katalogu Biblioteki, zasobów elektronicznych oraz zbiorów Biblioteki Cyfrowej Politechniki Warszawskiej / Wyszukiwanie zaawansowane
Ewaluacja dorobku pracownika naukowego
Ewaluacja dorobku
pracownika naukowego
Wskaźniki i źrodła informacji
Dorobek naukowy pracowników naukowych jest uwzględniany m.in. podczas postępowania w sprawie nadania stopnia naukowego, jak i ocenie okresowej nauczycieli akademickich.
Najczęściej stosowane ilościowe wskaźniki oceny dorobku naukowego to:
- liczba publikacji (ogółem; afiliowanych przy danej jednostce; z list punktowanych MNiSW; indeksowanych w bazie Scopus lub WoS; z wyliczonym wskaźnikiem IF dla czasopisma)
- całkowita liczba cytowań (na podstawie baz WoS lub Scopus, rzadziej serwisu Google Scholar)
- średnia liczba cytowań publikacji (Citation per Publication)
- liczba publikacji z wykazu MEiN (wraz z informacją o wartości punktowej udziału jednostkowego danego autora).
- indeks Hirscha
H-indeks tworzy się poprzez uszeregowanie artykułów wg liczby cytowań i wybranie pozycji, dla której liczba cytowań jest większa lub równa jej liczbie porządkowej.
Podstawowe serwisy dostarczające informacji o cytowaniach publikacji to:
- Web of Science
- Scopus
- Google Scholar
- Publish or Perish
- Baza Wiedzy PW
Ewaluacja czasopism
Ewaluacja czasopism
Wskaźniki
Wybrane miary stosowane do oceny jakości czasopism naukowych
- punktacja ministerialna
Liczba punktów zgodna z Wykazem czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, publikowanym przez Ministra NiSW. Najnowszy wykaz opublikowano Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 grudnia 2019 r. [stan na kwiecień 2020 r.]
- IF (Impact Factor)
Impact Factor to wskaźnik, który bazuje na danych z bazy Web of Science. Uwzględnia liczbę cytowań uzyskanych przez czasopismo w danym roku dla artykułów opublikowanych w nim w ciągu 2 poprzednich lat podzieloną przez liczbę tych artykułów. Wartość IF zależy od rodzaju publikacji(artykuły przeglądowe są z reguły częściej cytowane, niż zwykłe artykuły) i dyscypliny naukowej. Wskaźnik ten, pomimo jego pierwotnego przeznaczenia jakim jest ewaluacja czasopism naukowych, bywa stosowany zarówno przy ocenie dorobku pojedynczego pracownika, jak i całej instytucji naukowej.
- CS (CiteScore) - Uwaga - zmiana metodologii wyznaczania wskaźnika (stan na czerwiec 2020 r.)
CS to wskaźnik obliczany na podstawie danych z bazy Scopus. Publikowany jest (podobnie jak SNIP i SJR) raz w roku, dla czasopism, materiałów konferencyjnych i serii książkowych, ale nie dla pojedynczych książek. W 2020 r. zmieniły się zasady wyznaczania wskaźnika. W czerwcu 2020 r. opublikowano wartości wskaźnika za 2019 r. oraz wstecznie skalkulowane wartości za lata 2011-2018. Wcześniejsze dane zostały usunięte z bazy i nie są już dostępne online.
CiteScore uwzględnia skumulowaną liczbę cytowań artykułów w czasopiśmie w roku analizy i trzech poprzedzających latach podzieloną przez liczbę tych artykułów. Brane są pod uwagę wyłącznie recenzowane artykuły oryginalne, artykuły przeglądowe, referaty, rozdziały w książkach, „data papers”.
Wskaźnik jest wyliczany także w przypadku czasopism o krótszym niż cztery lata stażu. Jeżeli na przykład w danym czasopiśmie zaczęto publikować artykuły w 2019 roku, jego pierwszy wskaźnik - CS 2019 - zostanie opublikowany w czerwcu 2020 r. Warunkiem jego wyliczenia jest podanie cytowań za co najmniej 4 recenzowane publikacje w danym roku. - SNIP (Source Normalized Impact per Paper)
SNIP to wskaźnik obliczany na podstawie danych z bazy Scopus. Wartość SNIP wyznacza się jako stosunek średniej liczby cytowań publikacji w danym czasopiśmie do tzw. potencjału cytowań. Średnia liczba cytowań obliczana jest podobnie jak dla CiteScore, z tą różnicą, że brane są pod uwagę tylko artykuły oryginalne, artykuły przeglądowe i materiały konferencyjne, a nie wszystkie typy publikacji. Potencjał cytowań to współczynnik korygujący, który bazuje na założeniu, że im dłuższa lista pozycji cytowanych w artykule, tym mniejsza jest wartość cytowań dla tego artykułu. Wskaźnik SNIP uwzględnia zatem dynamikę publikacji w danej dyscyplinie naukowej wyrażoną jako śrędnią liczbę cytowań w bibliografii i prawdopodobieństwo zacytowania. Do wyznaczenia SNIP, podobnie jak dla CiteScore, brany jest pod uwagę zakres czasowy trzech lat. SNIP umożliwia porównywanie czasopism z różnych dziedzin, ponieważ podaje skorygowaną ze względu na specyfikę dziedziny średnią liczbę cytowań. - SJR (SCImago Journal Rank)
Wskaźnik wyznaczany na podstawie danych z bazy Scopus. SJR uwzględnia fakt, że na liczbę cytowań czasopisma bezpośredni wpływ mają dyscyplina nauki, w której czasopismo funkcjonuje oraz jakość i reputacja czasopisma. Nie wszystkie cytowania mają taką samą wartość, np. cytowania w prestiżowych czasopismach ze zbliżonej tematyki są bardziej wartościowe. Cytujące źródło przekazuje swój prestiż innym źródłom poprzez zacytowanie. Wskaźnik SJR uwzględnia cytowania z trzech lat, jest obliczany na podobnej zasadzie jak algorytm PageRank. Przy ocenie z użyciem tego wskaźnika jest tendencja do zwiększania różnic między czasopismami i wzmacniania pozycji tytułów prestiżowych. Zaleca się wykorzystywanie go głównie w dziedzinach nauk o życiu i zdrowiu, szczególnie, gdy w ocenie ważna jest aktualność tematów badawczych.
Źródło: What's new in journal metrics CiteScore and more / 29 czerwca 2017 / Webinarium Ludo Waltman (CWTS) and Chris James (Elsevier) / SlideShare (cjames328) - AI (Article Influence)
Wskaźnik Article Influence jest wyznaczany na podstawie danych z bazy Web of Science. Jest on podobny do pięcioletniego wskaźnika Impact Factor. Podaje średni wpływ artykułów z czasopisma przez pierwszych pięć lat po publikacji. Do jego obliczania wykorzystuje się wartość wskaźnika Eigenfactor. Średnia wartość wskaźnika dla ogółu czasopism wynosi 1. - CNCI (Category Normalized Citation Impact) i FWCI (Field-Weighted Citation Impact)
Category Normalized Citation Impact i Field-Weighted Citation Impact to wskaźniki podawane odpowiednio w bazach InCites i SciVal. Wartość CNCI jest wyznaczana na podstawie danych z bazy Web of Science, zaś FWCI z bazy Scopus. Są to wskaźniki znormalizowane, obliczane jako stosunek liczby cytowań publikacji do oczekiwanej wartości cytowań z uwzględnieniem specyfiki dyscypliny, rodzaju i roku publikacji. Można je zatem wykorzystywać do porównań międzydyscyplinarnych oraz do porównań zbiorów o różnych wielkościach. Wartość wskaźnika „1” oznacza poziom równy ze średnią światową, wartości powyżej „1” uznawane są za wyższe od średniej światowej, poniżej „1” za niższe niż średnia światowa. - h-index (Indeks Hirscha)
H-Index to wskaźnik stosowany przede wszystkim przy ocenie pracowników naukowych. Bywa jednak też wykorzystywany przy ewaluacji czasopism. Może być on wyznaczany na podstawie danych o cytowaniach pochodzących z różnych baz. Informuje ile publikacji z danego czasopisma w danym roku było cytowanych h i więcej razy. - IC (Index Copernicus)
Wskaźnik oceny jakości czasopism wyznaczany na podstawie około 30 parametrów zgrupowanych w pięciu kategoriach: wartość naukową, staranność edytorską, zasięg, częstotliwość, regularność i stabilność rynkową, staranność techniczną (zob. metodologia oceny). Wskaźnik ten jest stosowany szczególnie dla czasopism, które nie są uwzględnione na liście filadelfijskiej, ale liczą się na rynku wydawnictw medycznych.
Raporty bibliometryczne
Raporty bibliometryczne
Wstęp
Biblioteka Główna realizuje zamówienia na zestawienia bibliometryczne na potrzeby:
- pracowników i jednostek PW (wydziałów, instytutów Politechniki Warszawskiej) - nieodpłatnie
- pracowników innych placówek naukowych. Zestawienie obejmuje wykaz cytowań (odpłatność zgodnie z cennikiem)
Sporządzane są:
- raporty indywidualne dla pracowników naukowo-dydaktycznych PW
- raporty dla Uczelni/Wydziałów/Katedr
- raporty cytowań i indeks Hirscha
- wyliczenia wskaźników wpływu: Impact Factor, 5-Y Impact Factor
- wyliczenia punktacji MEiN
Raporty są przygotowywane z wykorzystaniem baz i narzędzi bibliometrycznych:
- WoS
- Scopus
- Baza Wiedzy Politechniki Warszawskiej
- Goole Scholar
- InCites
- SciVal
Zarówno narzędzia jak i przykładowe raporty zostały szczegółowo opisane w kolejnych zakładkach.
Zamówienia na raporty generowane za pomocą omawianych narzędzi prosimy kierować na adres Oddziału Informacji Naukowej i Analiz Bibliometrycznych: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI – identyfikacja publikacji
DOI identyfikacja publikacji
Wprowadzenie
DOI (Digital Object Identifier) jest to cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego. DOI służy do identyfikacji dokumentów elektronicznych na podobnej zasadzie, jak numer ISSN dla czasopism, czy ISBN dla książek. Rozwojem tego systemu i zarządzaniem nim zajmuje się Międzynarodowa Fundacja DOI – International DOI Foundation (IDF). Jest to organizacja non-profit, która została powołana 10 października 1998 roku.
Jakie dokumenty mogą otrzymać numer DOI
- Numer DOI może zostać nadany każdej jednostce własności intelektualnej, którą twórca uzna za wartą oddzielnego potraktowania, np. artykuł, rozdział z książki, zdjęcie, wykres, oprogramowanie, utwór muzyczny, itp.
Struktura numeru DOI
- Identyfikator DOI składa się z dwóch części przedzielonych ukośnikiem: przedrostka (prefiks) i końcówki (sufiks), np.: 10.1000.10/123456
- 10.1000.10 to przedrostek, gdzie „10” informuje, że mamy do czynienia z identyfikatorem DOI (każdy numer DOI zaczyna się od „10”), a 1000.10 to numer przypisany do wydawcy (Publisher ID)
- 123456 – sufiks jest unikalny dla danego dokumentu i może być dowolnym ciągiem znaków alfanumerycznych (Item ID). Jest nadawany przez samego wydawcę, który musi zagwarantować, że będzie on unikatowy dla każdego publikowanego przez niego dzieła
- Jeżeli dany dokument posiada już inny identyfikator (np. ISBN, ISSN), wówczas może on być zastosowany jako przyrostek w numerze DOI, np. 10.1103 jest to prefiks American Physical Society, 10.1016 to prefiks firmy Elsevier Science
- Numer DOI raz nadany nie może ulec zmianie. Dokument zachowuje numer DOI, nawet jeśli prawa własności do niego zostaną przeniesione na inną instytucję. Jeżeli dokument zostanie kiedykolwiek usunięty, jego numer nie może być ponownie wykorzystany.
Sposób działania DOI
- DOI zapewnia stałość łączy hipertekstowych, za których aktualizację odpowiedzialny jest rejestrujący, np. wydawca, autor bądź inna jednostka. URLe są przypisane do każdego zarejestrowanego dokumentu. Jeżeli URL się zmienia, właściciel praw autorskich uaktualnia URL poprzez CrossRef i z bazy IDF następuje przekierowanie do właściwej lokalizacji dokumentu.
- W celu dotarcia do pełnego tekstu dokumentu posiadającego DOI należy wpisać do okna adresowego przeglądarki internetowej identyfikator DOI po adresie: http://dx.doi.org/, np. http://dx.doi.org/10.1103/PhysRevLett.88.088302
Niektóre przeglądarki internetowe umożliwiają bezpośrednie „rozszyfrowywanie” identyfikatorów DOI po zainstalowaniu odpowiedniego dodatku.
